Termin integracja sensoryczna określa prawidłową organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Mózg otrzymuje informacje ze wszystkich zmysłów (wzrok, słuch, równowaga, dotyk, smak, węch, czucie ruchu) i dokonuje ich rozpoznania, segregowania, interpretacji oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami. Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną. Oznacza to zarówno adekwatne, jak i efektywne reagowanie na wymogi otoczenia.

Rozwój systemu przetwarzania zmysłowego u dzieci przebiega w czasie – podobnie jak rozwój zdolności językowych czy motorycznych. W procesie rozwoju mogą ujawnić się różnego rodzaju deficyty. Mogą one polegać na nieprawidłowej integracji informacji z wielu różnych zmysłów. Nierozwinięcie określonych umiejętności na kolejnych etapach rozwoju dziecka powoduje trudności w jego funkcjonowaniu i zachowaniu. Metoda SI polega na synchronizacji układów zmysłowych tj. wzrokowego, słuchowego, czuciowego oraz przedsionkowego. Rozwijamy się i uczymy poprzez bodźce, które docierają do naszego ciała, właśnie dzięki narządom zmysłów. Tylko wtedy, gdy informacje płyną do mózgu w sposób prawidłowo zorganizowany, rozwój dziecka przebiega bez zakłóceń. Adekwatna integracja jest podstawą procesu uczenia się oraz prawidłowego funkcjonowania emocjonalnego.